افزایش رقابت همراه با رشد سریع فناوری های اطلاعاتی جدید، بیش از پیش کسب و کارها را وادار نموده است که به سیستم های اطلاعاتی (IS) تکیه کنند. غالب اوقات تصور می شود که استفاده درست فناوری اطلاعات برای پشتیبانی از تصمیم گیری می تواند سلاح قدرتمندی برای مزیت های رقابتی باشد. بدین جهت، سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری (DSS) و سیستم های اطلاعاتی اداری (EIS) از جانب محققان و متخصصان توجه زیادی را به خود جلب نموده اند. در سال های اخیر صدها برنامه کاربردی گزارش شده است و مقالات زیادی منتشر گردیده اند.

مفهوم DSS قبل از EIS پدید آمد. در سال های اول، DSS بعنوان سیستم های اطلاعاتی مبتنی بر کامپیوتر تعریف شد که پشتیبانی از تصمیم گیرندگان در یک زمینه خاص را هدف قرار می داد. یک DSS معمولی بایستی دارای سه معیار باشد:

١- پشتیبانی نه جایگزینی تصمیم گیرندگان؛

٢- پرداختن به مسائل تصمیم گیری نیمه ساختار یافته؛ و

٣- تمرکز بر اثربخشی نه کارایی تصمیم گیری.

آلتر (١٩٧٧) دسته ی وسیعی از سیستم های دارای خصیصه های فوق را به دو مقوله طبقه بندی کرد: داده محور و مدل محور. یک DSS داده محور، انتخاب، جمع آوری و تحلیل ساده ی داده ها را فراهم می آورد، درحالیکه یک DSS مدل محور، شبیه سازی یا دیگر مدل های تصمیم گیری ریاضیاتی پیچیده را برای پشتیبانی از تصمیم گیرندگان ارائه می دهد. بعدها EIS بعنوان گونه ی خاصی از سیستم داده محور معرفی گردید. آنها اطلاعات داخلی و خارجی یکپارچه را فراهم می آورند و بواسطه یک فاصل گرافیکی کاربر دوستانه و خیلی منعطف، اطلاعاتی را برای مدیران ارشد به شیوه ای بهنگام ارائه می دهند (Rockart and DeLong, ١٩٨٨).