پویایی بالای محیط کسب و کار در صنعت بانکداری منجر به این مسئله شده است که چگونه می توان به حفظ و توسعه موقعیت رقابتی برتر پرداخت که به عنوان چالش مهمی برای مدیران، به ویژه برای بانک های دولتی، و پیش بینی به عنوان مهمترین ابزارها برای این چالش ها بوده، که به مدیران در سازمان های امروزی کمک کرده است. با وجود ضرورت این مسئله، در این مورد، تا به حال مطالعه خاصی انجام نشده است. این مطالعه  که به عنوان پژوهش زمینه یاب کاربردی در ارتباط با روش های پژوهشی می باشد دارای مجریان، مربیان و فعالانی در صنعت بانکداری به عنوان جمعیت آماری می باشد. این بررسی تلاش کرده است تا به تطبیق فاکتورهای شامل در مزایای رقابتی بر مبنای مصاحبه هایی با ١۵ کارشناس در بانک سپه با بررسی فضای صنعتی  پرداخته و سپس ١٨٨ کارشناس بانک سپه شناسایی شده، و از طریق مذاکرات پیوسته کلامی و غیرکلامی، ١٣۴ نفر از آن ها تمایل به مشارکت پیدا کرده اند. این مسئله باید عنوان شود که نمونه بررسی بر مبنای روش سنتی بوده که کارشناسان بر مبنای معرفی کارشناسان دیگر انتخاب شدند. با استفاده از نرم افزار تاپسیس و SPSS برای تست رتبه بندی، فاکتورهای محیطی صنعت بانکداری که عملکرد رقابتی بانک را تحت تاثیر قرار می دهد، شناسایی و الویت دهی شده است.

در طی چهار دهه گذشته، تحولات محیطی و فناوری با سرعت روزافزونی به عنوان بخش جدایی ناپذیر و مهم نظام بانکی تبدیل شده است. اگرچه توجه به تحولات در نظام بانکی از ۴٠ سال گذشته در برنامه بوده است، با تحولات ایجاد شده در دو دهه گذشته، رشد روزافزونی در بررسی این تحولات را می توان مشاهده کرد. بر طبق به گفته مقامات نظام بانکی، صنعت بانکداری به عنوان محرک پویایی در اقتصاد می باشد. به شکل دیگر، فاکتورهای ذکر شده در ادامه، بانک ها را با چالش های مختلفی، در زمان حال و آینده روبرو می کند.

– بالا رفتن وسعت و پیچیدگی فعالیت ها

– افزایش رقابت

– تحولات سریع در محیط اقتصادی

– تحولات گسترده در فناوری و سیستم ها

– تحولات در قوانین دولتی و عوامل فرهنگی مرتبط به عملکرد این صنعت

به منظور رفع این چالش ها، مسیر طولانی پیش رو داریم، امید است که به همکاری کارشناسان در این حوزه، این مسیر با جدیت بیشتر و سریعتر طی شود. از طرف دیگر، با حضور بانک های خصوصی در شبکه بانکی کشور، صنعت بانکداری شاهد توسعه زیادی در حوزه رقابت در دهه های اخیر خواهد بود. در این مورد، بررسی و تقویت منابع داخلی و ساختار سازمانی به عنوان تنها راه ماندن در رقابت ها نبوده، و سازمان ها می بایست تقویت نیروی نظارتی شان را مد نظر قرار دهند.