پایان نامه برق درباره پرتکل های مسیریابی و درجه مشاركت نودها در مسيريابي

چکیده

امروزه تمايل به استفاده از شبكه هاي بي سيم روز به روز در حال افزايش است ،‌ چون هر شخصي،‌ هر جايي و در هر زماني مي تواند از آنها استفاده نمايد . در سالهاي اخير رشد شگرفي در فروش كامپيوترهاي laptop و كامپيوترهاي قابل حمل بوجود آمده است . اين كامپيوترهاي كوچك،‌به چندين گيگا بايت حافظه روي ديسك ،‌ نمايش رنگي با كيفيت بالا و كارتهاي شبكه بي سيم مجهز هستند . علاوه بر اين ،‌ اين كامپيوترهاي كوچك مي توانند چندين ساعت فقط با نيروي باتري كار كنند و كاربران آزادند براحتي آنها را به هر طرف كه مي خواهند منتقل نمايند . زماني كه كاربران شروع به استفاده از كامپيوترهاي متحرك نمودند ،‌ به اشتراك گذاشتن اطلاعات بين كامپيوترها يك نياز طبيعي را بوجود آورد . از جمله كاربردهاي به اشتراك گذاري اطلاعات در مكانهايي نظير سالن كنفرانس ،‌كلاس درس ‌،‌ ترمينالهاي فرودگاه و همچنين در محيط هاي نظامي است .

دوروش براي ارتباط بي سيم بين كامپيوترهاي متحرك وجود دارد .

استفاده از يك زير ساخت ثابت كه توسط يك Acces point خارج شد آنگاه در محدوده راديويي Wireless Access point ها فراهم مي آيد . كه در اين گونه شبكه ها ،‌ نودهاي متحرك از طريق Access Point ها با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند و هنگاميكه يك نود از محدوده راديويي Access Pointديگري قرار مي گيرد . مشكل اصلي در اينجا هنگامي است كه يك اتصال بايد از يك Access Point به Access Point ديگري تحويل داده شود ،‌ بدون آنكه تاخير قابل توجهي به وجود آيد ويا بسته اي گم شود .

شكل دادن يك شبكه بي سيم Adhoc در بين كاربراني است كه مي خواهند با هم ارتباط داشته باشند . اين گونه شبكه ها زير ساخت ثابتي ندارند و كنترل كننده و مركزي نيز براي آنها وجود ندارد .

شبكه هاي بي سيم Adhoc از مجموعه اي از نودهاي متحرك تشكيل شده اند كه اين نودها قادرند به طور آزادانه و مداوم مكانشان را در شبكه تغيير دهند . نودهاي موجود در شبكه Adhoc همزمان به عنوان client و مسيرياب عمل مي كنند و  با توجه به عدم وجود ساختار ثابت در اين گونه شبكه‎ها ،‌ نودها مسئوليت مسيريابي را براي بسته هايي كه مي خواهند در شبكه ارسال شوند بر عهده دارند و در انجام اين امر با يكديگر همكاري مي كنند .

هدف ما نيز در اينجا بررسي و مطالعه بر روي خصوصيات و ويژگي هاي اين تكنيكهاي مسير يابي است . لازم بذكر است پروتكل هاي مسيريابي متفاوتي براي استفاده در شبكه هاي Adhoc پيشنهاد شده اند كه پس از مطالعه اجمالي برروي نحوه عملكرد هر يك از آنها ،‌ قادر خواهيم بود آنها را بر طبق خصوصياتشان قسمت بندي نمائيم .

چرا نياز به طراحي پروتكلهاي مسير يابي جديدي براي شبكه هاي Adhoc وجود دارد

در شبكه هاي سيم دار تغييرات در توپولوژي شبكه بندرت اتفاق مي افتد . بيشتر host ها و نودهاي ديگر در يك جاي مشخصي در شبكه قرار دارند ويك شكستگي در لينك زماني اتفاق مي‎افتد كه يك قطع فيزيكي نظير fail‌ شدن host  و يا خسارت فيزيكي كامل اتفاق بيفتد . براي اين نوع شبكه هاي سيم دار با ساختار ثابت يك الگوريتم مسيريابي كلاسيك به خوبي كار مي كند.

براي اينكه اطلاعات جداول مسيريابي بروز باشند ،‌مسيريابها به صورت دوره اي اطلاعاتشان را با يكديگر مبادله مي كنند و در حالتي كه يك failure‌ ي در لينكي اتفاق بيفتد مسيرها بايد مجدداً محاسبه شوند ودر شبكه منتشر گردند. اين پروسه يك مدت زماني طول مي كشد كه چنين چيزي در شبكه هاي سيم دار طبيعي است و آشكار است كه چنين روشي در شبكه هاي Adhoc كار نخواهد كرد . در اين شبكه ها از آنجايي كه نودها مرتباً در حال حركت هستند ،‌ تغييراتي كه در لينكها به وجود مي آيد نيز بسيار مداوم خواهد بود . به عنوان مثال زماني را در نظر بگيريد كه ۲ تا نود در حالي با هم ارتباط برقرار كرده اند كه مدام از همديگر فاصله مي گيرند . تا زماني كه هردوي آنها در محدوده ارتباطي همديگر باشند اين ارتباط مي تواند حفظ گردد. ولي هنگاميكه فاصله بين نودها بيشتر شود ديگر اين ارتباط نيز ميسر نخواهد بود . حال تصور كنيد كه تعداد زيادي از نودها مطابق اين سناريو رفتار نمايند ،‌ در اين حالت لينكهاي زيادي شكل خواهند گرفت ومسيرهاي جديدي به سمت مقصدها محاسبه خواهد شد و در مقابل لينكهاي بسياري نيز شكسته خواهند شد و مسيرهاي بسياري نيز از بين خواهند رفت .