طی قرن های گذشته، نقد هایی در رابطه با روش آموزش و یادگیری مطالعات اسلامی، خصوصا در رابطه با ناتوانی در واکنش موثر به چالش ها یی که  با نیازهای کنونی در این جهان مدرن به ارمغان آورده شده ، انجام شده است . به عنوان دینی که  توسط یک پنجم از جمعیت جهان پیروی میشود ، تدوین و بازسازی رویکرد و روش های مطالعات اسلامی به منظورحصول اطمینان از ارتباط مستمر خود و به عنوان پاسخ به خواسته های اعمال شده با  جهانی شدن و ارائه شده توسط مدرنیته یک نیاز ضروری محسوب میشود . در اواخر دهه  ١٩٧٠ ، دانشمندان اسلامی با جدیت تمام  این ناتوانی را مورد قرا دادند و انبوهی از طرح های عملیاتی را برای  مقابله با این ضعف پیشنهاد کردند . این مقاله به بررسی عناوین مختلفی می پردازد که توسط دانشمندان اسلامی در این بحث قرار  گرفته و راهکارهایی را به منظور بهبود روش تدریس و یادگیری مطالعات اسلامی نشان می دهد.

کلیدواژه: Al-dakwah، افکار انتقادی اسلامی، آموزش اسلامی، مطالعات اسلامی، مدرنیته

بطور معمول ، مطالعات اسلامی باید قادر به پاسخگویی به چالش هایی باشد که توسط مدرنیته در سطح تئوری و کاربرد ی به ارمغان آورده شده است . بنابراین، آموزش و یادگیری مطالعات اسلامی باید به عنوان مسئله ای مربوط به مقابله با نیازهای رایج جهان مدرن در پرتو اصول قرآن و آل سنت توسعه یابد  در واقع ، اسلام باید بخشی از جهان مدرن باشد و عمگام با عصر پیش رود . با وجود افتخارات و شکوه و عظمت تمدن اسلامی در گذشته ، رکود ی که توسط نوآوری ایده های جدید در سطح عملی پیش آمده ، باعث شده که اسلام را به عنوان موضوعی مرتبط با این جهان مدرن جلوه ندهد . مطالعات اسلامی باید  به حفظ تمام اصول اسلام بپردازد  و الهام بخش همه انسان ها در راه زندگی در این دنیای مدرن در همزیستی و صلح باشد . متاسفانه، وضعیت فعلی امت مسلمان نشان دهنده ناتوانی مطالعات اسلامی در رسیدگی به این چالش جامعی است  که منجر به پیوند مسلمانان به دوران عقب ماندگی و رکود شده است . محققان شکست مطالعات اسلامی را مرتبط با  ناتوانی آموزش اسلامی در پرورش تفکرات حیاتی دانش آموزانی میداند  که منجر به توقف آموزش و پرورش اسلامی و  در نهایت ناتوانی در مقابله با چالش های جهان معاصر میشود.